وقتی مردم چشمانم را با آب غسل خیس نمایید تا همه بدانند در داغ فراق یار گریان بودم،دهانم را با پنبه ای آغشته به کافور ببندید تا همه بدانند نتوانستم دردم را به کسی بگوییم ،چشمانم را باز بگذارید تا همه بدانند چشم انتظار بودم،دستانم را باز بگذارید تا همه بدانند بی ریا بودم،مرا در پارچه ای سفید بپیچانید تا همه بدانند آرزو به دل ماندم،روی تابوتم پارچه ای سیاه بکشید تا همه بدانند سیاه بخت بودم،روی مزارم گلدسته ای از گل سرخ بگذارید تا همه بدانند به یاد تنها عشق خود تنها گل سرخ زندگی ام زیستم و دیوانه ی اویم و او را می پرستم و هنوز :
قلب خاموشم به یاد اوست.
یه تنها:نسرین
من که می دونم یه روزی میمیرم از نداشتنت گر چه دیگه عادت شده تو رو از خدا خواستنت
من که می دونم آخرش دق می کنم تو بی کسی ولی اینو هم می دونم به داد من نمیرسی
من که می دونم دل تو یه قلب ساده نمی خواد حتی واسه یه لحظه هم با دل من راه نمی اد
من که می دونم من مثل زمینم و تو آسمون هیچ وقت بهت نمیرسم اخه زیاده فاصلمون
من که می دونم عزیزم سرتو خیلی شلوغه حتی اگه بهم بگی دوستم داری یه دروغه
من که می دونم همیشه کسی هست از عشق واست بگه
منو این دل دیوونه واسه چی بخوای دیگه؟
من که می دونم پیش من نمی آی اما هنوز منتظرم
هنوز واسه نگاه تو حیرونم و در به درم
من که می دونم هیچ وقت عشق تو از یاد نمیره خوب می دونم یه روز دلم از دوریت آخر میمیره!!
تقدیم به بی وفاترین دوستم(محمد)
من اگر اشک به دادم نرسد می شکنم اگر از یاد تو یادی نکنم می شکنم
بر لب کلبه ی محصور وجود من اگر در این خلوت خاموش سکوت
اگر از یاد تو یادی نکنم می شکنم اگر از یاد تو یادی نکنم می شکنم
اگر از هجر تو آهی نکشم تک و تنها به خدا می شکنم،می شکنم
دوستت دارم.مت
سیه چشمی به کار دل استاد
به من درس محبت یاد میداد
مرا از یاد برد، آخر ولی من
به جز او عالمی را بردم از یاد
دل من دیر زمان است که می پندارد
دوستی،نیز گلی است،مثل نیلوفرو ناز
ساقه طرد و ظریفی دارد
بی گمان سنگدل است آن که روا میدارد
جان این ساقه ی نازک را،دانسته بیازارد
**********************************************************
به گریه گفتمش : از بوسه ای دریغ مدار
با خنده گفت که: این باده را به خواب بنوش
می خواهم و می خواستمت،تا نفسم بود
می سوختم از حسرت عشق تو،بسم بود
عشق تو،بسم بود،که این شعله بیدار روشنگر شبهای بلند قفسم بود
ان بخت گریزنده دمی امد و بگذش غم بود،که پیوسته نفس بود
دست من و اغوش تو،هیهات،که یک عمر
تنها نفسی با تو نشستن ،هوسم بود
بالله،که بجز عشق تو،گر هیچ کسم بود سیمای مسیهایی اندوه تو،ای عشق
در غربت این دنیا فریاد رسم بود لب بسته وپر سوخته و،از کوی تو رفتم
رفتم،به خدا اگر هوسم بود،بسم بود
با صدای دلنشینت دلم آروم می گیره
سینا عزیز من، مینا با تو جون می گیره
عزیزم واسطه ی بودن و نبودنم تویی
تو که با من بمونی دنیا همش مال منه
انتظارمن از عشق حتی یه بوسیدنه
من می خوام فدات بشم فدای مهربونیات
فدای احساساتت فدای اون قشنگیات
من می خوام اون دستای لطیفتو تا آخر عمر داشته باشم