وقتی مردم چشمانم را با آب غسل خیس نمایید تا همه بدانند در داغ فراق یار گریان بودم،دهانم را با پنبه ای آغشته به کافور ببندید تا همه بدانند نتوانستم دردم را به کسی بگوییم ،چشمانم را باز بگذارید تا همه بدانند چشم انتظار بودم،دستانم را باز بگذارید تا همه بدانند بی ریا بودم،مرا در پارچه ای سفید بپیچانید تا همه بدانند آرزو به دل ماندم،روی تابوتم پارچه ای سیاه بکشید تا همه بدانند سیاه بخت بودم،روی مزارم گلدسته ای از گل سرخ بگذارید تا همه بدانند به یاد تنها عشق خود تنها گل سرخ زندگی ام زیستم و دیوانه ی اویم و او را می پرستم و هنوز :

                                                              قلب خاموشم به یاد اوست.

یه تنها:نسرین

من که می دونم یه روزی میمیرم از نداشتنت                               گر چه دیگه عادت شده تو رو از خدا خواستنت

من که می دونم آخرش دق می کنم تو بی کسی                        ولی اینو هم می دونم به داد من نمیرسی

من که می دونم دل تو یه قلب ساده نمی خواد                            حتی واسه یه لحظه هم با دل من راه نمی اد

من که می دونم من مثل زمینم و تو آسمون                                هیچ وقت بهت نمیرسم اخه زیاده فاصلمون

من که می دونم عزیزم سرتو خیلی شلوغه                                حتی اگه بهم بگی دوستم داری یه دروغه

                                من که می دونم همیشه کسی هست از عشق واست بگه

                                          منو این دل دیوونه واسه چی بخوای دیگه؟

                                   من که می دونم پیش من نمی آی اما هنوز منتظرم

                                          هنوز واسه نگاه تو حیرونم و در به درم

من که می دونم هیچ وقت عشق تو از یاد نمیره                            خوب می دونم یه روز دلم از دوریت آخر میمیره!!

     تقدیم به بی وفاترین دوستم(محمد)

کرامه

تا کی من و شکایت تا کی غم و تــــباهی            مارا بکشـــت جانـــــان با جرم بــی گناهی

ماییم و شیون و آه،هر لحظه گاه و بیگاه           ماییم سالک عشق در این کویر بیراه

ما خواهش و نیازیم،گم گشته در نمازیم           بیچاره ایم اما بر خلق چاره ســـــــازیم

ما در کمین عشقیم دور است عشق از ما          بنگر امین عشقیم ، دل داده و مصــــــفا

ما ماهی غریبیم در این یم می آلـــــود           گه غصه دار هستیم گه در رضا و خشنود

با ما سخن مگویید جز از وفا و احســـــــان          از جــــان ما مخواهید جز اقتدای جانـــــان

در خویش گم شده ایم تا بینشان بمیریم      پیدا شویم روزی، روزی که جان بگیریم

برای تو

چرا به من می گویند ،دوستش نداشته باشم

 مگر دوست داشتن جرم است ؟

 من نمی فهمم که چرا دوست داشتنش مرا به گناه خواهد

 کشاند من گناه نمیکنم من گناه را دوست ندارم

 ولی او را چرا...

 من او را فرا موش نمیکنم ولی گناهش راچرا ...

 من دوستش دارم و اور ا فراموش نمیکنم

 ولی گاهی گریز باید کرد و گاهی نمی شود گریخت

 وآن لحظه که نمیتوانی از آن بگریزی

همان لحظه ای است که من از آن می ترسم ولی آن را تجربه کردم تجربه ای که خدایم ببخشاید و عشق واسطه

شود تا بخشیده شوم

*** آمین***

جدایی

دوباره باز اغاز بی پایان گریه های من شروع می شود

 و دوباره باید رویای شکفتن با تو را از یاد ببرم

 دوباره باید ارام و بی صدا در ظلمت شب

 از غم هجرانت گریه کنم تا تمام ستارگان و کهکشانها

 صداقت کلامم را با گریه هایم باور کنند

 به راستی که چه کسی آواز جدایی را سر داد

 و من را از تو جدا کرد

 لعنت بر تو ای روزگار بی وفا که ناقوس جدایی را

 تو به صدا در اوردی و اهنگ جدایی را نواختی

حالا چگونه این دل من با این فریاد دلخراش جدایی کنار برود احساس می کنم که از جدایی نفرت دارم

 ولی عزیزم تو را هرگز فراموش نمی کنم

اگر چه جدایی بین ما می افتد